Orhan Veli’ye şiir yazdırtan demde havalı günlerden bir Nisan günü

 En geç yeşillenen ağaçlar, bulvar akasyaları. 

Yapraklandıklarında koskoca bir yeşil top gibi duruyorlar gövdeleri üzerinde.

Yeni yeni filizlenen yapraklardan duydukları memnuniyet ile serçeler henüz kapanmamış dallar içinde saklambaç oynuyor.

Göçmen kuşlar da katılınca saksağanların, güvercinlerin, serçelerin arasına ötüşler çoğaldı. 

Hafta sonu sabahları bir konser ki…

Saat ona kadar içeri giresi gelmiyor insanın balkondan. Tekrarı bahara olacak konserler çünkü bunlar. 

Bir de onları şakırken fotoğraflamak.

Gerçi blok gölgeleri ve sabahın pusunda netlik tam olmasa da anlatıyor yine de o küçücük gırtlağın  büyük solosunu.

Şahinler süzülüyor.

Yuvalar açıldı. 

Topraktaki kuş yuvalarından kertenkele yuvalarına….

Karınca yuvaları adım başından da sık.

Kilit taşlar arasını pek seviyorlar.

Kayalıklar yabani çiçeklerle doldu.

Kuşburnu, böğürtlen çiçekleri açtı.

Sanki taştan doğal saksılardan kayalık balkonundan sarkarcasına koy verdiler  dallarını salkım saçak…

Kendi başına bitmiş, kendi başına büyüyen koskoca kırdaki ağaç, yine kendi başına yeşillendi. Kuşlara kucak açtı.

Eski tarlalar yeni kulelere dönüşünce ortalığı müthiş kokusuyla buram buram kokutan beyaz çiçek öbeklerine sadece arkalarda rastlanır oldu. 

Ayva güllerinin güzelliğinden olmalı, güller hala açmadı.

Sanırım ayva gülleri geçince bitecekler kızarmış, yağlanmışcasına parlak kahverengimsi yapraklar arasından. 

Kırmızı beyaz, pembe, alalı, turunculu.

Yağmur ve toprak en verimli ikili. Yağmur yağdıkça toprağın yüzü yeşil. 

Otlar canlı. Haziran sonuna kadar böyledir Ankara’da. 

Temmuz, güneşin ısısını cömertçe saldığı ay olduğundan otlar dayanamaz. 

Toprağın üstü kurumuş, sararmış bitkilerle kaplanır. Ortalık boz renge bürünür.

Ayrıca o görkemli çiçeklerin kareleri aslında gepegenç, küçücük fidelerin çabalarının ürünüdür.

Koku yarışı var şu sıralar.

İğde çiçekleri, badem çiçekleri, kır çiçekleri derken leylaklar.

Leylak denilince akla gelen ilk renk eflatun olsa da beyazı da vardır.

Güller, tüm çiçeklerin sırasını savmasını bekliyor açmak için. 

Tomurcuğa hazırlar. Kızarmış yaprakları bunu anlatıyor.

 

İçerilere giresi gelmiyor insanın. Şu blog işleri de olmasa. :)

İnci çiçekleri beyaz iri inci taneleri gibi açmaya can atıyor şimdiden.

 Ankara’nın henüz bir metre bile olmamış incir ağacı fideleri yapraklandı bile.

Tam Orhan Veli şiirinden kaçma havalar var şu sıra.

  

Limonata gibi. Sıcak da değil soğuk da.

  

Asmaların yeni patlamış körpe yapraklarının taze yeşilinin güzelliği…

Genç kiraz, vişne ağaçlarının meyveleri belli oldu.

Hani o muhteşem ayva gülleri var ya, koskocaman güzellikte.

 İşte o güller bu bodur, küçücük, genç ayva ağacı fidesinin çiçekleri.

  

Çiçekli dalların yukarıdan görüntüsü de farklı bir güzellik.

Ankara’nın toprağı çok bitek. 

Verimli. 

Çiçek türleri zengin. 

Kırları renklerle coşmuş olacak eğer kır olarak kalırlarsa her bahar.

Arılar, en sevdikleri toza bulanmakta her an.

Çiçekli dalların güzelliği…

Dallardaki renklerin güzelliği…

Dün çektiğim bu resimler içindeki açtı açacak keklik gözleri yani adonisler bugün açmış olmalı…

 (Her hakkı saklıdır)
Ayşei Yasemin YÜKSEL (Acemi Demirci), 15.04.2018